عاشقانه‌ها - ۰۵

به یک نگاه و کمی و حرف و برقِ آن گیسو

درآمدم به تمامی به پایِ آن آهو

که گفت سر بدهد از شما کسی آیا؟

میانِ آن همه عاشق نشسته آن بانو

خروش و وِلوِله از هر کَرانه‌ای برخاست

به پایِ او که رَوَد جان و از پِی‌اش هندو

شراره‌هایِ نهانی به قلبِ من آمد

بلور و سیم و صمیمی، میانِ پا جادو

اسیرتان شده باشم، همیشه آزادم

وَ لَا یُؤَاخِذُکُم فِی سَبِیلُنا قَالُوا

کنون که آتشِ عشقت به جانم افتادست

زبانم اَلکن و بر لبم مِیِ تاهو

به مِهدی‌اَت گُذرد بی‌شما شبی سالی

بیا و دَر بِگُشایَش تو ای کمان‌ابرو